با گذشت بیش از چهار ماه از انتخابات عراق، تغییر موضع ابراهیم جعفرى و انصراف وى، احتمالا راه را براى شکل گیرى دولت جدید عراق هموار خواهد کرد، اما این انتظار که شکل گیرى دولت جدید موجب کاهش شکاف هاى قومى در عراق خواهد شد، چندان صحیح نیست.
انصراف جعفرى راه ائتلاف عراق یکپارچه را براى انتخاب یک نامزد جدید باز کرد و بن بستى را که در اثر مخالفت کردها، سنى ها و سکولارها (البته با حمایت امریکا) با دور دوم نخست وزیرى جعفرى پدید آمده بود، شکست.
با این حال مداخله آشکار امریکا خیلى دیرتر از آنچه انتظار مى رفت، موجب انصراف جعفرى شد. فشار امریکا و به ویژه سفر کاندولیزا رایس به بغداد، فقط موضع جعفرى براى در قدرت ماندن را سخت تر کرد. با وجود همه تحلیل هایى که درباره کناره گیرى جعفرى مطرح مى شود، انصراف او احتمالا نوش دارویى براى بیمارى صعب العلاج عراق نخواهد بود. بن بست سیاسى که در عراق پدید آمده، به خاطر شخص خاصى (از جمله ابراهیم جعفرى) نبوده و نیست، بلکه به خاطر ماهیت توازن قوا در داخل ائتلاف شیعیان و نیز موازنه قدرت میان شیعیان و سایر ائتلاف ها است. ائتلاف شیعیان احتمالا از نامزدى دوباره جعفرى صرف نظر خواهد کرد، ولى احتمالا عادل عبدالمهدى نامزد مورد حمایت امریکا را نیز نامزد پست نخست وزیر نخواهد نمود. این دهن کجى، نه تنها به خاطر ناراحتى ائتلاف شیعیان از مداخله امریکا در پروسه سیاسى عراق است، بلکه تا حدى هم ناشى از رقابت عبدالمهدى نامزد مورد حمایت مجلس اعلا با جعفرى و جناح مقتدى صدر است.
کناره گیرى جعفرى احتمالا به روى کار آمدن نامزدى مورد توافق ولى ضعیف منجر خواهد شد که بر صدر دولت ائتلافى و شکننده خواهد نشست، دولتى که با مشکلات مختلفى از جمله بازنگرى قانون اساسى و برخورد با شبه نظامیان براى جلوگیرى از تشدید جنگ قومى روبه رو است. این که کاندولیزا رایس وزیر امور خارجه امریکا روز چهارشنبه ابراز عقیده کرد که حتى پس از تشکیل دولت عراق نیز ناآرامى ها ادامه خواهد یافت، چندان تعجب برانگیز نیست. منبع:تایم 21 آوریل
